Jeśli spotkacie kiedyś psa asystującego to poznacie go po uprzęży, na której widnieje napis „pies asystujący” lub „pies asystujący w trakcie nauki”. *

Uprząż jednak nie spełnia tylko roli informacyjnej. Jest bardzo istotnym atrybutem psa pracującego z osobą z niepełnosprawnością i posiada kilka funkcji:
– sygnalizuje osobom postronnym, że osoba, której towarzyszy pies, posiada niepełnosprawność, czyli jej potrzeby mogą różnić się od potrzeb innych osób, korzystających z przestrzeni publicznej,
Nie każda dysfunkcja jest widoczna. W przypadku osób niesłyszących lub osób chorujących na epilepsję może się zdarzyć, że to właśnie obecność psa zwróci naszą uwagę i uwrażliwi na potrzeby jego opiekuna.
– wskazuje na charakter pracy psa, który stanowi ważne wsparcie dla osoby z niepełnosprawnością,
Zaczepianie psa, okazywanie mu sympatii, cmokanie czy częstowanie jedzeniem rozprasza psa i może obniżać jakość jego pracy co z kolei utrudnia funkcjonowanie opiekunowi. Z powyższych powodów warto zapamiętać, że pies w uprzęży jest w pracy i nie należy mu przeszkadzać.
– jest sygnałem dla psa, który doskonale wie, że gdy ma ją na sobie wypełnia ważną misję,
 Zakładając młodemu psu po raz pierwszy uprząż, uczymy go, iż jest to czas, w którym jego trener jest w pełni skupiony na kontakcie z nim, na zabawie, na chwaleniu i nagradzaniu. Uprząż to nie tylko obowiązki ale i poczucie wyłączności.

Po ściągnięciu uprzęży, pies asystujący korzysta ze swojego czasu wolnego, jak każdy inny pies – potrzebuje swobodnego węszenia oraz kontaktu z rówieśnikami. Opiekun psa asystującego musi zdawać sobie sprawę z tego, że zaspokojenie psich potrzeb jest niezbędne, aby pies mógł właściwie pełnić swoją rolę. Ważne są chwile, kiedy pies pracuje ale równie ważny jest czas kiedy opiekun wychodzi ze swoim psim asystentem po prostu na spacer. Nie zdziwcie się więc kiedy spotkacie ubłoconego, biegającego psa asystującego, który jeszcze przed chwilą spokojnie i uważnie poruszał się przy wózku, przy boku swojego opiekuna. Pies to nie maszyna – też potrzebuje przerwy na lunch i urlopów. 

*Art.20a Ustawy z dn. 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Autorka tekstu: Natalia Krzyżanowska