Pies asystujący

PRZEKAŻ NAM SWÓJ 1 % PODATKU KRS 0000 216 156

Jest to termin służący do określania psów, które towarzyszą osobom z niepełnosprawnością i wykonują dla nich specjalne zadania. Poprzez swoją pracę zwiększają niezależność i samodzielność osób z niepełnosprawnością, redukując do minimum ograniczenia wynikające z niepełnosprawności. Asystując codziennie swojemu opiekunowi, szybko stają się niezwykłymi towarzyszami, których oprócz wykonywanych zadań łączy z osobą niepełnosprawną silne uczucie przyjaźni i wzajemnego zrozumienia. Do domów swoich właścicieli wprowadzają nową jakość życia.

Zgodnie z Art. 2 pkt. 11 Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych pies asystujący to „odpowiednio wyszkolony i specjalnie oznaczony pies, w szczególności pies przewodnik osoby niewidomej lub niedowidzącej oraz pies asystent osoby niepełnosprawnej ruchowo, który ułatwia osobie niepełnosprawnej aktywne uczestnictwo w życiu społecznym”.

Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym ma prawo wstępu:

1) do obiektów użyteczności publicznej, w szczególności: budynków i ich otoczenia przeznaczonych na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynków biurowych i socjalnych;

2) do parków narodowych i rezerwatów przyrody;

3) na plaże i kąpieliska.

2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również w środkach transportu kolejowego, drogowego, lotniczego i wodnego oraz w innych środkach komunikacji publicznej.

3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie zwalnia osoby niepełnosprawnej z odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez psa asystującego.

4. Warunkiem skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wyposażenie psa asystującego w uprząż oraz posiadanie przez osobę niepełnosprawną certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych.

5. Z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może korzystać trener psa szkolonego na psa asystującego na podstawie zaświadczenia wydanego przez podmiot prowadzący szkolenie psów asystujących. Przepisy ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.

6. Osoba niepełnosprawna nie jest zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy.

Rodzaje psów asystujących

Dzięki wsparciu psa serwisowego, życie osoby z niepełnosprawnością staje się bezpieczniejsze i bardziej niezależne – rozszerza się wachlarz czynności, które może wykonać samodzielnie, bez udziału innych osób. Czworonożny przyjaciel jest doskonałą motywacją ku temu, aby wyjść na dłuższy spacer, odetchnąć i poczuć wiatr we włosach.

Dzięki takim psom, osoba niewidoma ma możliwość samodzielnego poruszania się w przestrzeni publicznej ( po zatłoczonych ulicach, miejscach ruchliwych) bez obawy przed wpadnięciem pod samochód, upadkiem ze schodów, czy potknięciem się onowo postawione przeszkody.

Towarzystwo psa sygnalizującego dźwięki sprawia, że niewidoczna niepełnosprawność jego właściciela staje się bardziej widoczna – co pomaga w komunikowaniu się i poprawia relacje społeczne osób niesłyszących lub słabo słyszących.

Najważniejszym zadaniem takiego psa jest wezwanie pomocy w sytuacji, która tego wymaga np. poprzez włączenie syreny alarmowej. Specjalnie wyszkolony pies asystujący potrafi również przynieść potrzebne leki lub telefon. Pomiędzy psem, a jego opiekunem może dojść do takiego poziomu współpracy, że pies będzie w stanie wyczuć nadchodzący atak i ostrzec przed tym właściciela.

Pozyskanie szczenięcia

Program hodowlany został opracowany w 2001 r., w trakcie realizacji pionierskiego projektu GAJA, który miał na celu wyszkolenia pierwszego w Polsce psa asystującego osobie z niepełnosprawnością. Celem Programu Hodowlanego było pozyskanie najlepszych szczeniąt po doskonałych rodzicach, jednak w tym wypadku – najważniejszy nie był eksterier, a cechy i predyspozycje psychiczne psa. Założenia Programu okazały się słuszne i są realizowane do dnia dzisiejszego. Dzięki hodowcom, biorącym udział w nowatorskim projekcie, Fundacja pozyskuje psy o odpowiednim potencjale, który zwiększa prawdopodobieństwo wykształcenia psiego asystenta. Wyboru szczenięcia dokonuje doświadczony selekcjoner, który na podstawie testów behawioralnych ocenia predyspozycje psa. Jednym z najważniejszych kryteriów selekcji jest chęć współpracy z człowiekiem, odpowiedni temperament, a także umiejętność koncentracji. Zdarza się, że żadne ze szczeniąt nie spełnia wymogów stawianych przed psim asystentem. Wtedy poszukiwanie szczenięcia zmusza do podróży, której celem jest przeprowadzenie testów w miotach wskazanych przez współpracujące hodowle. Program Hodowlany odgrywa bardzo istotną rolę w działaniach Fundacji. Bez wsparcia hodowców i zaufania, jakim obdarzają organizację żaden z projektów nie zakończyłby się sukcesem. Hodowle, które decydują się na nieprzypadkowe skojarzenia, zapewniają szczeniętom i ich matkom odpowiednie warunki hodowlane, poddają młode psy stymulacji neurologicznej – spełniają warunki przystąpienia do Programu. Hodowcy, którzy obecnie współpracują z Fundacją to: Beata Urbańczyk Zając hodowla Z Grodu Hrabiego Malmesbury, Dominika Pieczonka hodowla Optimus Canis, Agnieszka Żurawska hodowla Azgard.

Rodzina zastępcza

Wyselekcjonowane szczenię trafia do „rodziny zastępczej”, w której przebywa około 12 miesięcy. Rolą rodziny jest zapewnienie szczenięciu ciepła i poczucia bezpieczeństwa, które są niezbędne dla jego prawidłowego rozwoju i przyszłej profesji. Na rodzinie zastępczej spoczywa ogromna odpowiedzialność przedstawienia psu świata, zapoznania go z ruchem miejskim, nauczenia podróżowania środkami komunikacji publicznej. Trzeba pamiętać, że szczeniaka nie można traktować jak każdego innego psa, należy wychowywać go zgodnie z ustalonymi zasadami i przyjętymi wcześniej założeniami. Nie każdy może pełnić rolę „rodziny zastępczej”. Osoby decydujące się na przyjęcie szczenięcia muszą być obdarzone szczególnymi cechami charakteru, a przede wszystkim wytrwałością, bowiem wiele z nich decyduje się na wielokilometrowe dojazdy, często bez względu na pogodę i okoliczności w celu odbycia regularnych, kontrolnych sesji treningowych. Okres odchowania młodego psa to wiele radości ale także łzy, kiedy nadchodzi dzień pożegnania, a pies rozpoczyna nowy etap edukacji pod okiem trenera.

Trening zaawansowany

W wieku ok. 14 miesięcy młody pies, już pod opieką trenera, rozpoczyna regularne sesje treningowe, które mają na celu profesjonalne przygotowanie go do pracy z osobą niepełnosprawną. W trakcie nauki trener korzysta z naturalnych skłonności społecznych psa do naśladowania osobników starszych. W tym wypadku ważne jest wprowadzenie już wyszkolonego psa, tzw. psiego trenera, który swoim zachowaniem prowokuje młodego adepta do działania w pożądany sposób. Wszystkie stosowane w trakcie nauki techniki zakładają brak jakiegokolwiek przymusu i użycia siły, co oznacza, że pies za wykonywane czynności jest nagradzany czy to przy użyciu smakołyka, zabawy czy pieszczoty. Efektem tak prowadzonych sesji jest maksymalne zainteresowanie psa trenerem, szukanie przez psa samodzielnych rozwiązań oraz radość i gotowość do nauki nowych umiejętności. Osiągając dojrzałość edukacyjną oraz psychiczną pies jest gotowy do współpracy z różnymi osobami. Jest to moment kiedy przechodzi on ostateczne testy i zostaje Certyfikowanym Psem Asystującym. Wtedy też następuje kolejny ważny moment w jego życiu – spotkanie z przyszłym opiekunem.

osobie z niepełnosprawnością pies asystujący przekazywany jest nieodpłatnie, ale pozostaje on własnością Fundacji,

koszty związane z przyjazdem i zakwaterowaniem na kursie adaptacyjnym pokrywa osoba, która otrzymuje psa,

koszty utrzymania psa pokrywa Opiekun: jest to wydatek ok. 400 – 500,00 zł miesięcznie (opieka weterynaryjna, wyżywienie, akcesoria),

pies, który nie pracuje zgodnie z przeznaczeniem tzn. pełni rolę maskotki, jest wyręczany przez rodzinę, jest otyły lub przebywa w warunkach zagrażających jego zdrowiu – wraca do Fundacji,

pies asystujący powinien w ciągu dnia wyjść na przynajmniej jeden długi spacer podczas którego ma okazję, by się zrelaksować i wypocząć,

pies w każdych okolicznościach (zima, deszcz, upał) musi mieć zapewnione wyjście na dwór (3 razy w ciągu dnia).

ma ukończony 16 rok życia,

posiada orzeczenie lekarskie o niepełnosprawności,

jej stan psychiczny umożliwia sprawowanie odpowiedzialnej opieki nad psem,

jest aktywna: uczy się, pracuje zawodowo,

ma warunki mieszkaniowe i finansowe, by utrzymać psa.

Złożenie wniosku

Osoby zainteresowane uzyskaniem psa asystującego z naszej Fundacji, mogą wypełnić i przesłać na adres korespondencyjny fundacji wniosek aplikacyjny, który jest dostępny po uprzednim kontakcie z koordynatorem pod adresem kontakt@dogiq.info.

Wszystkie wnioski rozpatrywane są w momencie zakończenia naboru wniosków, który zostaje ogłoszony w Aktualnościach oraz na naszym profilu na Facebooku. Każdy wniosek rozpatrywany jest indywidualnie, staramy się dokładnie zapoznać z sytuacją osoby z niepełnosprawnością i określić czy jesteśmy w stanie jej pomóc. Czas oczekiwania na psa wynosi ok. 6 – 24 miesięcy i nie jest on uzależniony od kolejności zgłoszeń. Odpowiedni dobór psa do człowieka i odwrotnie, jest podstawą ku temu, aby para stworzyła zgrany zespół. Psy, tak samo jak ludzie, mogą mieć różne usposobienia i temperamenty. Jedne wolą nieco spokojniejszy tryb życia, są mniej dynamiczne i trudno byłoby im funkcjonować z osobą aktywną, ciągle będącą w ruchu.

Dni Otwarte

Po weryfikacji wniosków, zazwyczaj odbywa się spotkanie, podczas którego osoby ubiegające się o psa asystującego mogą zapoznać się z działalnością naszej Fundacji, poznać specyfikę pracy oraz potrzeby psich asystentów. Po takim spotkaniu, czekamy na potwierdzenie, czy osoby, które przesłały do nas wnioski nadal podtrzymują swoją deklarację.

Indywidualne treningi

W momencie, gdy zarząd podejmie decyzję przekazania psa asystującego wybranej osobie, staramy się możliwie najlepiej poznać naszego beneficjenta oraz dostosować dalszy program szkolenia psa do potrzeb jego przyszłego opiekuna. W tym czasie, osoba z niepełnosprawnością jest zapraszana przez nas do Katowic, aby popracować z naszymi psami asystującymi.

Kurs adaptacyjny

W sytuacji, gdy wszystko przebiega prawidłowo, ostatnim krokiem zanim osoba z niepełosprawnością i jej pies asystujący zaczną nowe wspólne życie jest kurs adaptacyjny. Pozwala on na poznanie smaku wspólnej pracy, która na początku niesie ze sobą długie i ciężkie chwile. Kurs trwa około dwóch tygodni i odbywa się w Katowicach. W czasie trwania zajęć, które są aranżowane w różnorodnych miejscach i sytuacjach zespół uczy się siebie nawzajem.

Egzamin certyfikacyjny

Para, która potrafi już ze sobą współpracować przystępuje do Egzaminu Certyfikującego Psa Asystującego i nabywa właściwe uprawnienia.

Fundacja DOGIQ